دور قنات، پاتوق اهالی
به گفته «غلام فشکی» یکی از ساکنان قدیمیمحله امامزاده عبدالله(ع) پرگیر امامزاده، به سمت خیابان برداران فلاح، بیشتر مزارع کشت و فقط چند کارخانه با فاصلههای زیاد باریک شده حیات. او درباره تاریخچه این خیابان میگوید: «آن زمان وسیله نقلیه دیگری داخل خیابان کوچک حیات نداشت و اهالی اغلب با چرخه خواه پرداخت یک یا دو زار به درشکه چی رفت و آمد میکردند. خیابان سی متری جی و مکان فعلی پادگان و همچنین زمینهای زمینی اطرافش پاتوق کبیرهای نگرش حیات. پادگان قبلا حصار نداشت و اهالی از تو صحن رفت و آمد داشتند. سربازهای پادگان معمولا با خنده و متلک ما را بوسیله حزن نشان میدادند و میگفتند: «آدم، آدم». از طرف دیگر، انتهای پادگان، قناتی بود داشت که جوانان و بچههای محله بیشتر اوقات برای بازیهایی متشابه الک دولک و هفت سنگ دور آن جمع میشدند.»
«مظفر امیری» را اهالی به مرحمت میشناسد چرا که این بی نظیر فعالیت و اقدامات عمرانی خیرخواهانه بسیاری از جمله ساخت چند مکتب داخل خیابان جی ایفا داده است. «سمیه رئوفی» از ساکنان این محله میگوید: «آن زمان درگاه امامزاده عبدالله (ع)، سایه درختان پادگان جی، پارک رضوان (بابائیان سابق) و سینما «جی» تنها تفرجگاه خانوادههای این محله بود. سال ۱۳۵۷ و دوران انقلاب، این محله به خاطر پادگان جی و بوسیله دلیل به آتش کشیدنش بیشتر شناخته شد.»